Was het dan zo slecht? Ja zo slecht was het. Drie keer niks is niet veel. Individueel viel het allemaal best nog wel mee maar als collectief was het maar lala. En als dan zelfs onze vaste stukskesmens er geen woord aan vuil wil maken dan is het echt niet om over naar huis te schrijven. 
 

Laten we bij het begin beginnen. Zondagochtend 9.30 verzamelen op De Laan. Bakske koffie, mooi weer, lekker zonnetje, geen vuiltje aan de lucht. Een half uur na vertrek komen we aan in Herpen. Relaxte warming-up net als anders.We bespreken de tegenstander en de thuiswedstrijd tegen Herpen die we ternauwernood wisten te winnen. Tossen, kant kiezen, aftrappen en we zijn van start. De eerste 25 minuten doen we aardig mee. Jeroen krijgt een beste kans maar verzilvert deze helaas niet. Veel meer is er voor beide doelen niet te beleven. En dan ineens hup, staan we met 1-0 achter. Kop omhoog, rug recht en verder zou je denken. Behalve Johan die vond het een goed idee om met een pass op de 16 de tegenstander vrij voor het doel te zetten : 2-0.  En meteen erachteraan de 3 en 4-0. Vertwijfeld kijken we elkaar aan. Wat gebeurt hier?. 
Na rust komen Robbie en Angelo erin als verse krachten. "Als we het maar onder de 10 houden" zeggen we tegen elkaar. Nou dat lukt dan nog net. Vlak voor tijd maakt Christ nog een ere-treffer en wij gaan er meer 8-1 vanaf. 
Het weer is nog even mooi, de weg terug net zo lang als de heenweg en het bier op het terras bij DSV spoelt alle zorgen weg. 
Zoals een oud chinees spreekwoord al zegt : Helpinia uit, altijd lastieg.  

PS: bij Herpen hebben ze zelfs niet de moeite genomen om de uitslag op de site te zetten.  Nog treuriger!. 

• HOME